ورود ممنوع سینمای ایران شکسته شد؛ فیلم «آن دیگری» و روایتی جسورانه از زندگی یک ترنس پنهان»
به گزارش خبرنگار حمیت نیوز(حمنا)؛ نقد و نگاهی از مصطفی فرجی به فیلم سینمایی «آن دیگری» ـ به کارگردانی امیر توکلی و تهیهکنندگی محسن جاهد ـ که دوازدهم آذر ۱۴۰۴ در پردیس سینمایی چارسو با حضور عوامل، بازیگران و جمعی از هنرمندان و علاقهمندان اکران شد. بنده نیز در نمایش این فیلم حضور داشتم و پس از تماشای این اثر درام اجتماعی و روانشناختی، یادداشتی درباره آن نوشتم.
«آن دیگری» روایت پسر جوانی (کاوه) که ترنس است و در جستوجوی هویت واقعی خود ـ که دختر است ـ قدم برمیدارد. او با مخالفت و فشار شدید پدر روبهرو میشود و پس از طرد شدن از خانواده، برای ساختن زندگی تازه وارد جامعه میشود؛ جایی که در آن اتفاقات پرتنشی انتظارش را میکشد.
پرداختن به این موضوع برای فیلم اول امیر توکلی قابل تقدیر است، زیرا مسئلهی ترنسها در جامعهی ما همچنان نیاز به فرهنگسازی و گفتوگو دارد. بسیاری از این افراد سالها مشکل خود را پنهان میکنند و از بیان آن هراس دارند. اینکه «آن دیگری» توانسته در جشنوارههای خارجی حضور یابد و مورد توجه قرار گیرد، نشان میدهد که طرح چنین سوژههایی چقدر ضروری است و در سینمای ایران کمتر به آن پرداخته میشود.
فیلم بهخوبی مشکلات این افراد را در بستر خانواده و جامعه به تصویر میکشد. در داستان، کاوه پس از تغییر جنسیت و انتخاب نام کیمیا وارد خانواده میشود که درگیر مشکلات اقتصادی و تأمین جهیزیه دخترشان هستند. همزمانی ورود کیمیا با این چالشها، بستر کشمکشهای جذابی را میسازد و باعث میشود مخاطب با قصه همراه شود و احساس خستگی نکند.
با این حال، «آن دیگری» از برخی ضعفها نیز خالی نیست. کشدادنهای بیدلیل داستان و تعدادی پلانها و سکانسهای اضافی، یکی از نکات قابلانتقاد است که میتوانست با تدوین دقیقتر برطرف شود. همچنین، نمایش اخاذیکردن کیمیا بهعنوان یک دختر ترنس، میتواند بار بدآموزی داشته باشد.
از سوی دیگر، انتخاب مینا وحید برای نقش کاوه/کیمیا ـ بهدلیل شناختهبودن چهره ایشان ـ باعث کاهش حس واقعگرایی نقش شده است. به باور من، استفاده از یک بازیگر ناشناس یا ترجیحاً یک بازیگر ترنس واقعی، میتوانست به باورپذیری اثر کمک بیشتری کند. نمونهاش بازیگری است که در تئاتر میشناسم و پس از تغییر جنسیت، امروز روی صحنه میدرخشد؛ حضور چنین چهرههایی میتواند فیلم را به واقعیت نزدیکتر کند.
در پایان باید از تلاشهای امیر توکلی، محسن جاهد و تمام عوامل فیلم قدردانی کرد. بازیگران این اثر ـ از جمله امین زندگانی، مینا وحید؛ سیروس میمنت، نسیم ادبی، مهری آلآقا و کسری ذالفقاری و... ـ نیز بازیهای درخشانی ارائه دادهاند که شایسته تقدیر است.







