نقد و بررسی فیلم سینمایی «موقعیت مهدی»

حمیّت نیوز(حمنا)؛اگردر کلّ جشنوارۀ امسال فقط یک فیلم را به‌عنوان اثری زبان برگزینیم ، همین اولین ساختۀ هادی حجازی‌فر انتخاب مناسبی است. «موقعیت مهدی» غافلگیرکننده است: یکی از بهترین فیلم‌های جشنواره فجر چهلم  و یکی از بهترین فیلم‌های اول یک فیلمسازآن هم با موضوعی دفاع مقدس، در چند سال اخیر سینمای ایران. حجازی‌فر با اولین ساخته‌اش اصول ساخت یک فیلم جنگی پرکشش، تأمل‌برانگیز و غیرشعاری را به خیلی از فیلمسازان پرادعا نشان می‌دهد. او در این فیلم شش پرده از زندگی شهید مهدی باکری و اطرافیانش را نشان می‌دهد: از ازدواج مهدی (و همچنین ازدواج برادرش، حمید) تا چگونگی اعزام‌شان به جبهه و ماجراهایی که در رفت‌وبرگشت میان جبهه و خانه برای مهدی رخ می‌دهد. هادی حجازی فر  این‌گونه حواشی مختلفی از شخصیت اصلی را به تماشاگر القا کند.
او برای اولین ساختۀ سینمایی‌اش . که گویا گفته شده مجموعۀ تلویزیونی نیز  است و حالا نسخه‌ای سینمایی هم از آن تهیه شده – داستان زندگی یکی از چهره‌های مشهور دوران جنگ تحمیلی را به تصویر میکشد. تصمیمی جسورانه که نتیجه‌اش می‌تواند بروز سوءتفاهم برای برخی از مخاطبان باشد. اما او با موفقیت توانسته از بزرگ‌ترین خطرهای انتخاب چنین سوژه‌هایی فرار کند: شعاری شدن و حزبی شدن. این اتفاق به‌واسطۀ نگاه انسانی حجازی‌فر و همکارانش به شخصیت مهدی باکری اتفاق افتاده است. کمتر فیلمسازی به‌سراغ زندگی چنین شخصیت مهمی رفته و به دام گرایش به سمت یک ایدئولوژی، حزب یا گروه سیاسی نیفتاده است. اما «موقعیت مهدی» ربطی به مسائل سیاسی ندارد. در فیلم قرار نیست با بحث‌های گل‌درشتی در مورد ماهیت جنگ و موضوعات مشابه روبه‌رو باشیم. این، داستان مردانی است که به یک اندازه به همسرشان و کمک به مملکتشان علاقه‌مندند اما این دو علاقه گاه همخوانی چندانی با هم ندارند. پیچیدگی درام «موقعیت مهدی» از این‌جا ناشی می‌شود.
حجازی‌فر همچنین در امر تصویرسازی پخته نشان می‌دهد. فیلم پر از تصاویری است که هم می‌توانند درونیات شخصیت اصلی را بازتاب دهند و هم احساسات مختلفی را در تماشاگر ایجاد کنند. برخی از این تصاویر (به‌عنوان مثال آرامش قبل از طوفان در پردۀ آخر و هنگام صحبت‌کردن مهدی باکری از طریق بی‌سیم) حتی این قابلیت را دارند که در تاریخ سینمای جنگ تحمیلی ماندگار شوند.. اوسبک بصری متفاوتی را به‌کار می‌گیرد؛ سبکی متکی به دوربین ثاب استفاده از برداشت بلند در اوایل کار ممکن است بیش‌ازحد. اما در ادامه متوجه می‌شویم که این استراتژی بی‌دلیل و بی‌کارکرد نبوده است. حجازی‌فر در طول فیلم موفق می‌شود با استفاده از این استراتژی، احساسات مختلف، و گاه متضادی، را در تماشاگر ایجاد کرده و بنابراین فرصت مقایسۀ جنبه‌های مختلف زندگی شخصیت‌های کلیدی را به تماشاگر بدهد. در آخر برای هادی حجازی فر آرزوی موفقیت و سربلندی از خداوند منان خواهانیم.